Podróżując przez Pogórze Przemyskie, warto pamiętać o burzliwej historii, która odcisnęła swoje piętno na tutejszych krajobrazach. Przed wiekiem okolice TuPN były znacznie gęściej zaludnione, a obecnie puste doliny tętniły życiem. Śladem po wysiedlonych podczas Akcji Wisła wsiach pozostały wciąż żywe drzewa owocowe, pochowane w lasach cmentarze czy – gdzieniegdzie – kamienne podmurówki. Jedna z wsi, których dziś już nie ma, to Borysławka. Sięgająca historią do XV w., Borysławka była wsią rusińską zamieszkałą przez grekokatolików. Przed wojną liczyła 810 mieszkańców, z czego znaczna większość deklarowała narodowość ukraińską. Gdy w 1945 roku mieszkańców przesiedlono na teren obecnej Ukrainy, Borysławka liczyła ponad 140 gospodarstw. Dziś w całości nie zachował się ani jeden dom. Pomimo tego, Borysławka pozostaje miejscem ważnym dla jej ostatnich żyjących mieszkańców, z których niektórzy wrócili w te strony, a także ich potomków. Jednym z nich jest Antoni Pilch, który zabierze nas tam na spacer. Antoni pielęgnuje pamięć o Borysławce, wsi jego przodków. To tu, jeszcze w XIX w., urodził się jego pradziadek, Szymon Dołyk. Wraz z przyjaciółmi i lokalnymi artystami organizują spacery, festiwale i działania artystyczne, nie pozwalając Borysławce popaść w zapomnienie.
- Jedyna zachowana ruina domu.
- Tu, wśród starych lip, kiedyś stał folwark, o czym świadczy układ terenu i zachowany prostokątny obrys działki.
- Nie zważając na wagę dziedzictwa kulturowego, jakim jest Borysławka, okoliczny las jest coraz bardziej przerzedzony.
- Stara lipa wskazująca najszybszą drogę do cerkwi i na cmentarz.
- Tu – mniej więcej – był środek nieistniejącej już, rozebranej cerkwi.
- Na cmentarzu żelazne krzyże i odlewane z betonu nagrobki zachowały się w zaskakująco dobrym stanie.
- Wiekowe drzewa przydrożne – lipy, jesiony, wiązy i klony – są jednymi z ostatnich świadków historii Borysławki.
